DE CONGREGATIE

De geschiedenis van de priorij van O.L.V. van Bethanië is zeer nauw verbonden met die van de Sint-Andriesabdij van Zevenkerken. Deze abdij werd in 1901 gesticht door Gérard van Caloen.
Dom Nève, de volgende abt van Zevenkerken droomde van vrouwelijke hulp in de missies van zijn abdij in Katanga. Het moesten benedictinessen zijn, tegelijk contemplatief en toch bereid om het monastieke leven, nieuwe kloosters te stichten in de missielanden. Dit was een nieuw gegeven in de toenmalige monastieke geschiedenis van vrouwenkloosters.

Reeds in 1922 vertrokken drie zusters naar Congo, met name naar Likasi in Katanga, om er in de ontluikende Kerk het monastieke leven uit te dragen. Na een korte tijd al telde de gemeenschap van Loppem niet minder dan twaalf nationaliteiten. Bethanië wilde dat monialen dezelfde werkmogelijkheden kregen zoals de monniken.


Bethanië kende een verdere uitstraling over vier continenten. De geschiedenis van de stichtingen is niet onbelangrijk. In Katanga maar ook in andere landen en continenten kwamen talrijke priorijen tot stand: in Portugal (1936), Angola, Algerije (1945), Israël (1963) en Brazilië (1963).
In 1968-69 kwamen ook in België twee nieuwe stichtingen tot stand en dit in de nasleep van het Tweede Vaticaans Concilie. De herstructurering van het kerkelijk leven en de overgang in de liturgie van het Latijn naar de volkstaal hadden immers tot gevolg dat het Nederlands ook in het gemeenschapsleven van Bethanië de voertaal werd. Het klooster ‘Monastère de l'Alliance’ in Rixensart werd gesticht en korte tijd nadien de kleine priorij van Bossut in Waals-Brabant.

Al die stichtingen blijven één grote familie vormen, de congregatie van de Koningin der Apostelen. Zoals elke benedictijnse abdij en priorij maakt Bethanië daarnaast ook deel uit van een groter internationaal geheel, de benedictijnse congregatie van Maria-Boodschap, waartoe o.a. ook Zevenkerken en Maredsous behoren. Deze grotere verbanden doen echter niets af van de zelfstandigheid van elke abdij of priorij.